Foto gemaakt door: Piet Gispen
Will van Sebille (1949), afstandsmoeder. Toen ik mijn zoon kreeg in 1967 op zeventienjarige leeftijd mocht ik niet voor hem zorgen; volgens de toen geldige normen was ik ongeschikt, labiel en had mijn zoon niets te bieden.
Ik ben ruim dertig jaar bezig om de moeders die niet voor hun kind mochten zorgen zichtbaar te maken. Dat dit niet alleen geldt voor afstandsmoeders is mij de laatste jaren duidelijk geworden door o.a. de toeslagenaffaire: anderen bepalen voor moeders en ouders wat goed voor hun kinderen is. In mijn werkend leven heb ik een bureau gehad voor ontwikkeling van opleidingen en lesmaterialen voor mbo en vmbo. Ik ben voorzitter van de stichting De Nederlandse afstandsmoeder en betrokken bij veel activiteiten die over afstand en adoptie gaan. Zo ben ik mede-ontwikkelaar en -docent van de minor ‘Professioneel ondersteunen na afstand en adoptie’ en lid van de Adviesraad van INEA.
Op dit moment onderzoek ik de beeldvorming van afstandsmoeders in verschillende tekstsoorten.
